ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ! ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ! ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ! ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ!

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 11/3, 12:00, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

 Συνάδελφε/φισσα, εδώ και βδομάδες, παρατεταμένα, με συνεχείς διαδηλώσεις εκατοντάδες φοιτητές στην πόλη μας και χιλιάδες πανελλαδικά αγωνιζόμαστε ενάντια στο τερατούργημα που λέγεται νόμος Κεραμέως και την κρατική τρομοκρατία που τον συνοδεύει. Τα ΜΑΤ στο ΑΠΘ, οι συλλήψεις, οι απειλές για εισβολή και στα Γιάννενα είναι μια καθαρή πρώτη εφαρμογή του ψηφισμένου νόμου. Απ’ την άλλη είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να κλείσει δια τις βίας όλες τις κινητοποιήσεις που αμφισβητούν αυτά που θέλει να επιβάλλει με την πολιτική της. Αυτή η βιασύνη της δείχνει όμως και το φόβο της, αυτές οι αντιστάσεις να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν γιατί γνωρίζει ότι συνολικά η πολιτική της, που προωθείται με τα ρόπαλα των μπάτσων, έχει βάλει στη γωνία όλη τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Οι χθεσινές δηλώσεις του Μητσοτάκη μετά τη διαδήλωση στη Ν. Σμύρνη δείχνει το φόβο του συστήματος απ’ τη μια και παράλληλα χρεώνοντας σε κάθε διαδηλωτή το αυτόκλητο χτύπημα μιας ομάδας στον μπάτσο θέλει να απελευθερώσει ακόμη πιο πολύ την αστυνομοκρατία. 

Πώς προχωράμε τις κινητοποιήσεις; Πως κλιμακώνουμε; 

Ορισμένα σημαντικά ερωτήματα προς κάθε φοιτητή/τρια. 

Τα θεωρούμε σημαντικά για την προοπτική του αγώνα μας, ειδικά τη στιγμή που απόψεις και πρακτικές που εκφράζονται στις διαδηλώσεις εμφανίζουν αντικρουόμενες πολιτικές κατευθύνσεις. Και με βάση την έλλειψη μαζικών γενικών συνελεύσεων στις σχολές μας φτάνουν να «λύνονται» στο δρόμο με οργανωτικούς όρους. (Το γνωστό κυνήγι για το πιο μπλοκ θα είναι πρώτο στο δρόμο είναι μια τέτοια απογοητευτική έκφραση)

• Η «μη εφαρμογή του νόμου» – που ήδη εφαρμόζεται! – πως μεταφράζεται σε κατεύθυνση για αγώνα απ’ τις δυνάμεις που ζύμωναν αυτό το ηττοπαθές αίτημα ακόμα και πριν καν ψηφιστεί ο νόμος; Πως ακριβώς προσανατολίζει το κίνημα το «να ανοίξουν οι σχολές ..για να πάρουμε τη μόρφωση..» αυτή την περίοδο που δίνεται μια μάχη; Αλήθεια το δώστε λεφτά για την παιδεία (30 εκ. ή όσα παραπάνω) μέσω ποιας διαδικασίας το φοιτητικό κίνημα θα ελέγξει το σε ποια κατεύθυνση θα πάνε; Και τελικά οι «μειώσεις των εισακτέων», τα δύο μηχανογραφικά, τα όρια φοίτησης, οι διαγραφές και όλα όσα φέρνει μαζί του ο νόμος θα αντιμετωπιστούν πώς, πότε και με ποιον τρόπο στην πράξη; Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι απόψεις πασχίζουν να ξεφύγουν απ το βασικό. Την αντιπαράθεση με το νόμο! Γι’ αυτό και αποπροσανατολίζουν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε. 
•  Αλήθεια πως γίνεται απόψεις που κατά τα άλλα λένε ότι θέλουν να κλιμακώσουν τον αγώνα να αναφέρουν πάντα τις γνωστές «πολύμορφες δράσεις», για να ενισχύσουν τάχα τις κινητοποιήσεις και να καταλήγουν πάντα στην εξής μία. Την παρέμβαση στη σύγκλητο και τον πρύτανη που τελικά τελικά η παρέμβαση που θα «πίεζε» γίνεται συζήτηση – ενημέρωση – πληροφόρηση. Αλήθεια το στήριγμα των φοιτητών στον αγώνα είναι οι πρυτάνιδες; Ή μήπως κάποιοι απ’ αυτούς; Η μήπως μόνο ο καλός Αλμπάνης που μας ενημερώνει κιόλας; Θεωρούμε ότι με το «ξέπλυμα» των ιμάντων που χρησιμοποιεί το υπουργείο (βλέπε πρυτάνιδες) είναι σα να χτυπάμε τα ίδια μας τα πόδια. 
• Η επίθεση που αντιμετωπίζουμε είναι συμβολική; Το «κέντρο αγώνα» που χρειαζόμαστε είναι μια κατάληψη στην πρυτανεία στα πλαίσια του συμβολισμού και μάλιστα με πολιτικό περιεχόμενο που οι αιχμές που βάζει είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικές; Την καταστολή θα την αντιμετωπίσουμε κάποιοι ή χρειάζεται μαζικό κίνημα; Ενισχύεται η κατεύθυνση της μαζικοποίησης του αγώνα όταν προωθούνται απόψεις που εχθρεύονται την οργανωμένη πάλη, όταν αποκλείονται πολιτικές απόψεις στο όνομα της αμεσοδημοκρατίας; Όταν στη λογική του ρεαλισμού υποκαθιστούνται οι φοιτητικοί σύλλογοι; Αρκεί στις διαδηλώσεις να στοχοποιούμε ως εχθρό μόνο τις δυνάμεις καταστολής ή πρέπει να δούμε αρκετά πιο μακριά;

Θεωρούμε ότι αυτά είναι κάποια απ’ τα ζητήματα που πρέπει να απαντηθούν γιατί θα καθορίσουν τη συνέχιση ή όχι του αγώνα. Ως πρωτοβουλία φοιτητών εκτιμάμε πως η ενίσχυση του αγώνα με την εμπλοκή χιλιάδων φοιτητών είναι αυτό που απαιτείται. Η εμπλοκή αυτή θα γίνει μόνο με τον προσανατολισμό της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική. Οι φοιτητές που δε θέλουν να διαγραφούν, που δε θέλουν να ελέγχονται από μπάτσους στις σχολές, να καταγράφονται σε κάμερες, να σκύβουν το κεφάλι στα πειθαρχικά είναι αυτοί που πρέπει μαζικά να παλέψουν. Οι μαθητές που θέλουν να μπουν στο πανεπιστήμιο και να μην πεταχτούν απ’ τους κόφτες εκτός εκπαίδευσης. Τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών που δε θέλουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς. Σε όλους αυτούς θέλουμε να απευθυνθούμε να πλαισιώσουν τον αγώνα. Γι’ αυτό και εκτιμάμε ότι η ανατροπή του νόμου είναι αιχμή πάλης και όχι συμπλήρωμα. Γιατί αυτό δείχνει τους πραγματικούς συμμάχους μας και δεν αφήνει έρμαιο τον αγώνα μας σε αυταπάτες. 

Ως πρωτοβουλία φοιτητών πιστεύουμε ότι τα μόνα κέντρα αγώνα που μπορούν να ενισχύσουν την πάλη μας και με όρους πραγματικής αμεσοδημοκρατίας είναι οι σύλλογοι μας και οι γενικές μας συνελεύσεις. Η δια ζώσης συζήτηση, απόφαση και δράση. Αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να ενισχύσουμε ώστε να φτιάξουμε ένα κίνημα ικανό να νικήσει και να κατακτήσει δικαιώματα. 

 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ

fb:Πρωτοβουλία φοιτητών ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως