Να αναγνωριστεί το εξάμηνο, να κατοχυρωθούν τα μαθήματα! Καμία ηλεκτρονική εξέταση!
Συμφοιτητή – συμφοιτήτρια,
Μπορεί ο πόλεμος με τον «αόρατο
εχθρό», όπως μας λένε, να μην τελείωσε, μπορεί η πανδημία να συνεχίζει να είναι
παρούσα, μπορεί τα κρούσματα και οι θάνατοι από τον ιό να αυξάνονται, αλλά
επιστρέφουμε στην «κανονικότητα». Και «κανονικότητα» σημαίνει επαναλειτουργία
όλης της οικονομίας, αυτής που σταμάτησε με την καραντίνα, άνοιγμα των σχολείων
και των πανεπιστημίων. Αυτό είναι το πλαίσιο που μας παρουσιάζουν η κυβέρνηση
και τα υπουργεία και μας καλούν να προσαρμοστούμε. Με πρόσχημα, λοιπόν,
την «κανονικότητα», την «επιστροφή» θα επιστρέψουμε στις κλινικές και
στα εργαστήρια, θα συμμετέχουμε σε μία εξεταστική σφαγείο.
Η δική μας πραγματικότητα
λέει άλλα από αυτά που αυτοί προβάλλουν:
- Δύο μήνες «κλείσιμο» στα σπίτια μας. Με γονείς χωρίς εργασία ή γονείς εξουθενωμένους από τη δουλειά.
- Δύο μήνες με άγχος, πίεση, φόβο να μην αρρωστήσουμε.
- Τηλε- εκπαίδευση. Με internet που «σέρνεται», χωρίς εξοπλισμό και τους καθηγητές να βρίσκουν την ευκαιρία για extra μάθημα, ακόμα και κατά τη διάρκεια των διακοπών.
- Χωρίς συγγράμματα. Το ΦΕΚ του υπουργείου για παράδοση των συγγραμμάτων κατ’ οίκον χωρίς οικονομική επιβάρυνση είναι «κενό γράμμα» αν τα συγγράμματα δεν παραδοθούν ΑΜΕΣΑ. Αφού εξεταστική χωρίς συγγράμματα δεν γίνεται, και βρισκόμαστε ήδη λίγες μέρες πριν την έναρξη της.
Αν, έτσι, είναι η κατάσταση
που βιώνουμε εμείς, ποια αναγκαιότητα εξυπηρετεί η πραγματοποίηση της
εξεταστικής;
- Αποδοχή της ταξικής ανισότητας. Όσοι έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν συγγράμματα, εξοπλισμό, γρήγορο internet, θα εξεταστούν και θα περάσουν τα μαθήματα. Οι υπόλοιποι δεν χωρούν στην εκπαίδευσή τους.
- Εμπέδωση της «κανονικότητας». Της κανονικότητας που επιβάλλει στον εργάτη να πηγαίνει στο εργοστάσιο χωρίς μέσα προστασίας, στο λαό να αποδεχτεί ότι δεν έχει δικαίωμα στη διάγνωση και στα δωρεάν test, στον πρόσφυγα ότι είναι άνθρωπος «δεύτερης κατηγορίας», στο φοιτητή ότι αν προέρχεται από φτωχή οικογένεια δεν έχει δικαίωμα στις σπουδές.
- Αποθέωση της επιστήμης, της λειτουργίας των πανεπιστημίων και του ρόλου της εξεταστικής. Αφού καλούμαστε να εξεταστούμε στα μαθήματα (που δεν έχουμε διδαχθεί) «βρέξει – χιονίσει». Λες και η εξεταστική, το αντικείμενο σπουδών μας και γενικά η εκπαιδευτική διαδικασία οφείλουν να συνεχίζουν ανεξαρτήτως συνθηκών, σαν «ουδέτερες» διαδικασίες, που δεν επηρεάζονται από την κοινωνία και ό,τι εξελίσσεται σε αυτή.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα
παραπάνω, μαζί με το γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ποια θα είναι η
υγειονομική κατάσταση της χώρας το αμέσως επόμενο διάστημα και τι θα φέρει η
πλήρης επανεκκίνηση της οικονομίας, γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχουν οι όροι να
πραγματοποιηθεί εξεταστική και να ολοκληρωθούν τα εργαστήρια και οι κλινικές.
Μάλιστα είναι ενδεικτικό ότι και οι ίδιοι αμφιβάλλουν για την επαναλειτουργία
των πανεπιστημίων και την διεξαγωγή δια ζώσης μαθημάτων από τον τρόπο που αυτά
θα γίνουν αλλά και από το γεγονός ότι αρκετά τμήματα οδηγούνται στην απόφαση τα
εργαστήρια να γίνουν και αυτά εξ’ αποστάσεως και όχι δια ζώσης. Συνεπώς, η
πραγματικότητα επιβάλλει να απαιτήσουμε από το υπουργείο να μην πληρώσουμε τις
συνέπειες της υγειονομικής κρίσης εμείς και οι οικογένειες μας. Δηλαδή, να
διεκδικήσουμε οι κλινικές και τα εργαστήρια να θεωρηθούν ότι διδάχθηκαν, την
αναγνώριση του εξαμήνου και την κατοχύρωση των αντίστοιχων μαθημάτων.
Το υπουργείο, οι πρυτάνεις και
οι καθηγητές όχι μόνο μας καλούν να εξεταστούμε χωρίς να υπάρχουν οι
όροι για να γίνει αυτό, αλλά επιπλέον ετοιμάζουν μία εξεταστική –
σφαγείο. Με αφορμή την πανδημία βρήκαν την ευκαιρία να εφαρμόσουν την τηλε-
εκπαίδευση και τώρα ετοιμάζουν την τηλε- εξέταση για να ορθώσουν περισσότερους
ταξικούς φραγμούς, να εντείνουν την εντατικοποίηση, να διαμορφώσουν την παιδεία
των «λίγων και εκλεκτών».
Η τηλε- εξέταση δεν είναι μία
«ειδική» συνθήκη στα πανεπιστήμια, δεν είναι κάτι που θα εφαρμοστεί ευκαιριακά,
λόγω του ιού. Έρχεται για να μείνει και να χρησιμοποιηθεί, όποτε είναι
αναγκαίο. Άλλωστε και τα ίδια τα υπουργικά στελέχη δηλώνουν ότι «η πανδημία
έδωσε την ευκαιρία να εκσυγχρονιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία που χρόνια τώρα
καθυστερούσε». Η διάσταση της τηλε- εκπαίδευσης γίνεται κατανοητή αν δούμε πως
εφαρμόζεται η τηλε- εργασία σε πολλές επιχειρήσεις, όπου έρχεται να
εντατικοποιήσει την εργασία, να διευρύνει το ωράριο και να εμπεδώσει τη δουλειά
στο σπίτι. Ή αν σκεφτούμε τι «πόρτες» θα ανοίξει για πιο ομαλή εφαρμογή του
τηλε- συνδικαλισμού, δηλαδή την παραπέρα απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών
και την αποπολιτικοποίηση των φοιτητών.
Η τηλε- εξέταση και η
εφαρμογή της θα αποτελέσει τομή στην επίθεση στα φοιτητικά δικαιώματα και στο
δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές. Οι φοιτητές οφείλουμε να πούμε ένα
μεγάλο «όχι» στην τηλε- εξέταση και να μην τη νομιμοποιήσουμε, αν δε θέλουμε
να:
- Αποκλειστούν από την εκπαιδευτική διαδικασία χιλιάδες φοιτητές που δεν έχουν τα μέσα να ανταπεξέλθουν, που δεν έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες.
- Αυξηθεί η εντατικοποίηση και οι ρυθμοί σπουδών, να εμπεδωθεί η «σχολειοποίηση» των πανεπιστημίων, το δόγμα «δεν περπατάμε, τρέχουμε».
- Πολλαπλασιαστούν τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας. Και (όπως έχει ήδη γραφτεί σε επίσημες εφημερίδες) να δοθεί η «δυνατότητα της εύρυθμης εκπαιδευτικής λειτουργίας» με τον τρόπο που το εννοούν αυτοί, δηλαδή χωρίς καταλήψεις, συνελεύσεις φοιτητών, απεργίες και πορείες κτλ.
Με βάση όλα τα παραπάνω υπάρχει
η αναγκαιότητα να συζητήσουμε, να πραγματοποιήσουμε μαζικές συνελεύσεις σε
ανοιχτούς χώρους, με όλα τα μέσα προστασίας και να πάρουμε αγωνιστικές
αποφάσεις. Αποφάσεις που θα προβάλλουν τις ανάγκες μας και δεν θα υποτάσσονται
στον ρεαλισμό της κυβέρνησης και του συστήματος.
- ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
- ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
- ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΔΙΔΑΓΜΕΝΑ
- ΚΑΜΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ
Σχόλια