Νεολαία γεμάτη από προσόντα, άδεια από δουλειά!

(Για το νέο σύστημα διορισμών και το προσοντολόγιο)

     Προβληματισμό, ερωτηματικά και αγωνία για το μέλλον έχει σπείρει στο σύνολο των εργαζομένων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στους φοιτητές των καθηγητικών σχολών, η ψήφιση από τη Βουλή (στις 17/1) και θέσπιση του νέου συστήματος διορισμών για μόνιμους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Το νέο νομικό πλαίσιο των διορισμών που εισηγήθηκε η κυβέρνηση (βάσει και των ευρωατλαντικών κατευθύνσεων – ΟΟΣΑ) μαζί με την υπόσχεση για 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας, εισάγει το προσοντολόγιο και ανατρέπει σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση το σύστημα των διορισμών όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, μετά την κατάργηση της επετηρίδας και την καθιέρωση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Ο οποίος ΑΣΕΠ άλλωστε έχει να γίνει πάρα πολλά χρόνια για μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών, αφήνοντας τεράστια κενά, τα οποία κάθε χρονιά έρχονται να καλύψουν οι πιο ευάλωτοι εργασιακά αναπληρωτές.

      Το προσοντολόγιο, το οποίο έρχεται μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ολομέτωπης και γενικευμένης επίθεσης του συστήματος στο σύνολο της εργασίας, θα μοριοδοτείται με βάση την προϋπηρεσία (με ανώτατο όριο τα 120 μόρια), τα ακαδημαϊκά προσόντα (μεταπτυχιακά, διαδακτορικά, βαθμός πτυχίου, σεμινάρια κ.τλ.) και τα κοινωνικά κριτήρια (αναπηρία, γονική ιδιότητα κ.τλ) με τις αιτήσεις διορισμών να κατατίθενται ανά δύο χρόνια. Γίνεται φανερό, πως αντιμετωπίζουμε ένα ανοιχτό και ευθύ χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα που είναι συνδεδεμένα με το πτυχίο, εισάγοντας πιο έντονα τη λογική της διαρκούς επανακατάρτισης.

Παγιώνεται λοιπόν πλέον η αξιολόγηση, η «αυτοαξιολόγηση» και η εκ περιτροπής εργασία ως βασικό συστατικό στοιχείο των εργαζομένων της «νέας εποχής» (της δήθεν ανάπτυξης) στην εκπαίδευση και ευρύτερα στον δημόσιο τομέα, πριν καν γίνει ο διορισμός. Εμπεδώνεται ως λογική, η ευθύνη της απόλυσης ή της μη πρόσληψης, να βαραίνει τον ίδιο τον εργαζόμενο, ως «ανίκανο» και «μη καταρτισμένο», ο οποίος βλέπει την ανεργία του ως ατομική υπόθεση. Οι σημερινοί εκπαιδευτικοί (οι οποίοι θα αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της απόλυσης) καθώς και οι μελλοντικοί, φοιτητές και απόφοιτοί, στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν έναν παχυλό ατομικό φάκελο προσόντων, είναι αναγκασμένοι να επιδοθούν σε ένα ανελέητο κυνήγι ακαδημαϊκών κριτηρίων, πληρώνοντας εξίσου παχυλά σε κράτος και ιδιωτικούς φορείς για μεταπτυχιακά, πιστοποιήσεις κ.τλ., για μια θέση στον ήλιο των ελαστικοποιημένων σχέσεων εργασίας και των ατομικών συμβάσεων, όπου θα πηγαίνουν από σχολείο σε σχολείο καθημερινά για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την πολυδιάσπαση που εμφανίζεται στον κλάδο των εκπαιδευτικών σχετικά με πιο κριτήριο πρέπει να μοριοδοτηθεί περισσότερο, εντείνει τάσεις κοινωνικού κανιβαλισμού κάνοντας το σύστημα να τρίβει τα χέρια του.

Αν κάτι τίθεται εκ των ων ουκ άνευ στη συζήτηση είναι η κτήση του κυριότερου «προσόντος», που δεν είναι άλλο απ’ το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας (ΠΠΔΕ), στοιχείο καθημερινού προβληματισμού εδώ και αρκετά χρόνια για τους φοιτητές τους καθηγητικών σχολών. Το ΠΠΔΕ, το οποίο θεσμοθετήθηκε από το ν. πλαίσιο της Διαμαντοπούλου ως χτύπημα στο ενιαίο του πτυχίου που περιλαμβάνει όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, με βάση το ιδεολόγημα του «διδακτικά επαρκούς» καθηγητή φαίνεται πλέον, που συμπληρώνεται με τους υπόλοιπους κρίκους της αλυσίδας ποια ήταν πραγματικά του στόχευση. Όχι φυσικά, να τους κάνει παιδαγωγικά άρτιους εκπαιδευτικούς, αλλά να καταργήσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, για όσους φυσικά καταφέρουν να αποφοιτήσουν. Σε ένα πλαίσιο όπου, βαθαίνουν οι ταξικοί φραγμοί για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων (απ’ το σχολείο ακόμα), η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο, τα δικαιώματα σε σίτιση – στέγαση – μεταφορές βρίσκονται στο στόχαστρο και το λαϊκό άσυλο αγώνων των σχολών συκοφαντείται καθημερινά. Μπαίνει λοιπόν πιο επιτακτικά με τον νέο νόμο, ότι το σύνολο των μαθημάτων για την κτήση του ΠΠΔΕ είναι απαραίτητο να έχει παρακολουθηθεί από φοιτητές αλλά και απόφοιτους, προς αξιοποίηση και των «Κέντρων Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης» του ν. Γαβρόγλου.

Για μας αυτός ο ορυμαγδός της επίθεσης στο μέλλον και τη ζωή μας, δε μπορεί να απαντηθεί με προτάσεις «κριτηρίων» προς το σύστημα απ΄ τη μεριά των φοιτητών, σε ένα δήθεν διάλογο που προσπαθεί να μας εμπλέξει η κυβέρνηση, για να συναποφασίσουμε τελικά το προφανές, πως θα περάσει η αντεργατική και αντισπουδαστική πολιτική της μετατρέποντάς μας σε συνένοχους. Δεν μπορούμε να προτείνουμε εμείς στο Υπουργείο Παιδείας πόσους να διορίσει και πόσο θα τους πληρώνει, σε μια λογική κοστολόγησης των αναγκών μας. Ούτε να προτείνουμε άλλου τύπου, πιο «δίκαια», κριτήρια και «ουσιαστικές επιμορφώσεις», παραγνωρίζοντας το κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον στο οποίο ζούμε, όπου η κάθε είδους κατάρτιση και «δια βίου μάθηση» που μας σερβίρουν, έρχεται να φέρει ανεργία, ανασφάλεια και απολύσεις.

Η ανατροπή αυτής της κατάστασης, θα ‘ρθει μέσα απ΄ την εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις. Μέσα απ’ την ενίσχυση των συλλογικών μας διαδικασιών, τη μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων σε κάθε καθηγητική σχολή, όπου οι φοιτητές πλατιά θα συζητήσουν τα προβλήματα τους, χωρίς να αναθέτουν τη λύση τους σε πάσης φύσεως «ειδικούς». Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, με τη προοπτική ο αγώνας μας να συνδεθεί με τον αγώνα των εκπαιδευτικών!

·                ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟ

·      ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ-ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ   ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΠΔΕ

·                ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

·                ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ – ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

·                ΚΑΤΩ Ο ν. ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ Ο ν. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

·                ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ