Δεν φτάνουν τα 2,5 ευρώ την ώρα για σέρβις στην καφετέρια, όταν το εισιτήριο έχει 1,5ευρώ και η λέσχη βάζει εισιτήριο για την σίτιση. Δεν φτάνει το 8ωρο στα φυλλάδια όταν κόβουν το δωρεάν βιβλίο και θέλουν να φέρουν δίδακτρα. Όταν μας θέλουν να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα με υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και απουσίες αλλά εμείς δουλεύουμε, τότε η ολοκλήρωση των σπουδών φαντάζει απίθανη…
Εμείς, οι εργαζόμενοι φοιτητές, ένα κομμάτι που συνεχώς μεγαλώνει, αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε για να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πανεπιστήμιο, στο οποίο συνεχώς υψώνονται ταξικοί φραγμοί. Αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε επειδή προερχόμαστε από τις οικογένειες των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων και ασφυκτιούμε από την υπάρχουσα πραγματικότητα.
Δουλεύουμε ανασφάλιστοι με χαμηλά μεροκάματα. Αντιμετωπίζοντας καθημερινά όλους αυτούς που μας λένε «να λέτε και ευχαριστώ στα αφεντικά σας» πατώντας πάνω στην απειλή της ανεργίας. Αυτούς που μας αντιμετωπίζουν μόνο ως φοιτητές, που «βγάζουν το χαρτζιλίκι τους». Θέλοντας να μας πουν πως πρόκειται για κάτι το προσωρινό, ούτως ώστε να συνεχίζουν να μας εκμεταλλεύονται με τους χειρότερους όρους εργασίας, χωρίς να έχουμε κανένα δικαίωμα. Μόνο που αυτές οι συνθήκες εργασίας δεν είναι προσωρινές. Καθώς, οι όροι με τους οποίους δουλεύουμε σήμερα, διαμορφώνουν το πεδίο στο οποίο θα αναζητήσουμε την επιβίωσή μας και μετά τις σπουδές . Καθώς τα μεροκάματα πείνας, τα ελαστικά ωράρια, η αναίρεση της έννοιας του εργαζόμενου και η αντικατάσταση της με αυτή του απασχολούμενου δεν αφορούν μόνο εμάς αλλά είναι η πραγματικότητα που επιβάλλουν σήμερα για όλους τους εργαζόμενους. Στόχος τους είναι το χτύπημα στο δικαίωμα στη δουλειά. Να σπάσουν αυτό το ενιαίο και καθολικό δικαίωμα σε: ελαστική/ εκ περιτροπής/ ανασφάλιστη/ προσωρινή εργασία, επιβάλλοντας συνθήκες βαρβαρότητας στους χώρους δουλειάς.
Η πρακτική άσκηση των σχολών μας πραγματοποιείται τις περισσότερες φορές με τις ίδιες συνθήκες εκμετάλλευσης. Με μεροκάματο κάτω από τον κατώτατο μισθό, χωρίς ένσημα και περίθαλψη. Η πρακτική άσκηση δεν έχει μοναδικό στόχο να μας διδάξει το αντικείμενο εργασίας μας. Μας μαθαίνει να σκύβουμε το κεφάλι στην εργοδοσία.
Σε αυτόν, λοιπόν, τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα πρέπει να αναπροσαρμοστεί και το πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο όλο και πιο ταξικό, στο οποίο τα παιδιά από τις φτωχές και λαϊκές οικογένειες δεν θα έχουν καμία θέση. Όπου όσοι «τυχεροί» από εμάς, κατορθώσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους θα πρέπει να βγουν στην αγορά εργασίας χωρίς κανένα δικαίωμα. Σε αυτό στοχεύουν τα χτυπήματα στο πτυχίο, ώστε να πάψει να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Με βάση αυτό προωθούν την διάσπαση των κύκλων σπουδών σε (bachelor-master), την κατάργηση της διδακτικής επάρκειας από τις παιδαγωγικές σχολές. Την μετατροπή του πτυχίου σε «ατομικό φάκελο προσόντων», όπου ο καθένας, μόνος του θα τρέχει μια ζωή σε σεμινάρια και επιμορφώσεις. Αυτή είναι η «δια βίου μάθηση», όπου θα έχουμε «λίγο από όλα» με μηδέν επαγγελματικά δικαιώματα.
Οι αγωνίες μας, η αγανάχτηση μας και η αντίθεσή μας στην επίθεση που δεχόμαστε να γίνει αγώνας.
Αγώνας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις μας, την αναμέτρησή μας με τις δυνάμεις τις εκμετάλλευσης. Παίρνοντας αποφάσεις αγώνα μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους και αναζητώντας συγχρόνως την οργάνωση της πάλης μας στους χώρους δουλειάς. Φοιτητές και εργαζόμενοι αυτή η μάχη μας αφορά όλους και οφείλουμε να τη δώσουμε από κοινού.
· Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους εργαζόμενους φοιτητές.
· Κανένα μεροκάματο κάτω από το βασικό μισθό
· Καμία πρακτική άσκηση απλήρωτη/ανασφάλιστη
· Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα
· Διευκολύνσεις παρακολούθησης των μαθημάτων για τους εργαζόμενους φοιτητές
Σχόλια