Το χέρι τους είναι ακόμα οπλισμένο… Μόνος φραγμός οι αγώνες μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 6/12 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ

Συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από τη δολοφονία του  Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία που δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά τροφοδοτήθηκε από το ίδιο το σύστημα της φτώχειας, της ανεργίας και της τρομοκρατίας που καθημερινά οδηγεί όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού στην εξαθλίωση. Αυτή η πολιτική ήταν που όπλισε και το χέρι του αστυνομικού Κορκονέα, του  δολοφόνου του 15χρονου μαθητή.

Το Δεκέμβρη του 2008 η νεολαία βγήκε μαζικά στους δρόμους  και εξέφρασε την οργή και την αγανάκτηση της. Ήταν αυτή η νεολαία που ασφυκτιούσε καθημερινά, που βίωνε την ανεργία και της καταπατούσαν κάθε κεκτημένο δικαίωμα. Αυτή η λεγόμενη «γενιά του καναπέ» παρασύρθηκε από το κύμα οργής που πυροδότησε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου, διαδήλωσε και ήρθε αντιμέτωπη με την έντονη κρατική καταστολή, τις συλλήψεις και τη συκοφάντηση κάθε αγώνα από τα ΜΜΕ, πράγμα που φανερώνει την ολοένα και μεγαλύτερη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής.

Η επίθεση που βιώνει όμως ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία σήμερα είναι ακόμα πιο έντονη. Μπροστά μας  υπάρχει μια πολιτική που διώχνει τη νεολαία από την εκπαίδευση, θέλει να την πειθαρχήσει και να της στερήσει κάθε προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Με βασικό πρόταγμα τις διαγραφές, το σύστημα επιχειρεί ένα μαζικό πέταγμα φοιτητών έξω από τις σχολές δημιουργώντας ένα πανεπιστήμιο «λίγων και εκλεκτών», ένα πανεπιστήμιο όπου τα παιδία των φτωχών, λαϊκών οικογενειών δεν χωράνε μέσα σε αυτό. Οι ταξικοί φραγμοί όμως που η αντιλαϊκή πολιτική και το Υπουργείο θέλουν να εφαρμόσουν δεν περιορίζονται μόνο στα πανεπιστήμια. Από το σχολείο κιόλας οι μαθητές μαθαίνουν πως η εκπαίδευση δεν είναι ανοιχτή για όλους. Με το Νέο Λύκειο να μετατρέπει τα σχολεία σε εξεταστικά κάτεργα κάνοντας  σχεδόν ακατόρθωτη την πρόσβαση των περισσότερων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στόχος όλων αυτών, είναι να αποτελέσει η νεολαία τους μελλοντικούς ανειδίκευτους εργαζόμενους – άνεργους που θα είναι πλήρως πειθαρχημένοι και θα στέκονται έρμαια των εργοδοτών τους.

Το σύστημα εξαπολύει αυτή την επίθεση στη νεολαία, γιατί ξέρει ότι δεν σκύβει το κεφάλι και με την τρομοκρατία και την καταστολή προσπαθεί να τη φιμώσει, να την οδηγήσει στο παρασκήνιο και να κλείσει κάθε φωνή αντίστασης. Φοβούνται το ξέσπασμα και τους αγωνες της νεολαίας. Φοβούνται ένα μαζικό και οργανωμένο κίνημα που θα παλεύει και θα αντιστέκεται, πιο πολύ όμως φοβούνται τη σύνδεση της με τα υπόλοιπα κομμάτια του αγωνιζόμενου λαού,  τους κοινούς  αγώνες και τις αναταραχές που μπορεί να φέρει μια τέτοια σύνδεση.

Γι’ αυτό  το σύστημα στοχεύει στη διάλυση των μέσων οργάνωσης των φοιτητών, με τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ να κάνει λόγο για διάλυση των συλλόγων και να χρησιμοποιεί την καταστολή, για να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας. Τρανταχτά παραδείγματα αποτελούν τόσο ο βίαιος τρόπος με τον οποίο χτυπήθηκαν όλες οι διαδηλώσεις των προηγούμενων εβδομάδων, τα πραξικοπηματικά  lockout με τα ΜΑΤ να κλείνουν  τις σχολές,  όσο και οι προληπτικές συλλήψεις μαθητών σε λύκειο του Χολαργού. Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να επιβάλλουν το δόγμα «νόμος και τάξη» και να τρομοκρατήσουν όποια φωνή τους πάει κόντρα. Σε αυτό συνηγορεί και η στάση της κυβέρνησης τις τελευταίες μέρες, η οποία καταπατά τους ίδιους της τους νόμους και αφήνει τον 20χρονο απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, φίλο του Αλέξη που ήταν μπροστά τη στιγμή της δολοφονίας του, να πεθαίνει στο νοσοκομείο, στερώντας του το δικαίωμα στις σπουδές.

Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική, που οπλίζει τα χέρια δολοφόνων, ο λαός και η νεολαία καλείται να ξαναπιάσει το αγωνιστικό νήμα του Δεκέμβρη και να οργανώσει την αντίσταση  του απέναντι στην επίθεση που εξελίσσεται. Γιατί αυτή η πολιτική δεν μπορεί να αλλάξει, μπορεί μόνο  να ανατραπεί και καθήκον του λαού και της  νεολαίας είναι να μετατρέψει την οργή σε μαζικό και οργανωμένο αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης.