41 χρόνια απ’ την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το σύστημα προετοιμάζεται. Με προβοκατόρικες δηλώσεις λάσπης για τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και παραχάραξη της ιστορίας. Με τρομοκρατία από ΜΜΕ, με μπάτσους κι ασφαλίτες. Κι απ’ την άλλη με στεφάνια «δημοκρατίας». Το σύστημα ετοιμάζεται και περιμένει κάθε 17 Νοέμβρη τον εχθρό λαό και τη νεολαία. Γιατί ξέρει πως παρόλο που πέρασαν 41 χρόνια δεν μπόρεσε να ξεδοντιάσει αυτόν τον αγώνα. Γιατί ξέρει πως όσο κι αν πανηγυρίζει για τη «δημοκρατία» μετά το ‘74, ο λαός ξέρει πως αυτή η δημοκρατία δεν είναι αυτό, για το οποίο πάλεψαν οι φοιτητές, οι εργάτες κι ο λαός, που έκαναν την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο ο λαός και η νεολαία κάνουν τη δική τους μαχητική διαδήλωση. Κάθε χρόνο επί 41 χρόνια χωρίς να σταματήσουν ούτε στις σφαίρες, ούτε στις απαγορεύσεις της «δημοκρατίας» τους. Αυτά δε διαγράφονται έτσι απλά απ’ τη συλλογική μνήμη! Ζουν στο σήμερα στην πάλη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας ενάντια στο σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Οι αγώνες για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι οι αγώνες του σήμερα
Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι διαγραφές φοιτητών είναι το βασικό μέτρο που προωθεί το υπουργείο. Είναι το μέτρο που λύνει τα χέρια στο σύστημα και του δίνει τη δυνατότητα να πετά μαζικά κόσμο εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, κατοχυρώνοντας μάλιστα τα ν+2 έτη φοίτησης. Οι διαγραφές φοιτητών σε καμία περίπτωση δεν αφορούν μόνο τους «ανενεργούς», όπως μας τις παρουσιάζουν. Αφορούν το σύνολο των φοιτητών και τους όρους σπουδών που έρχονται να διαμορφώσουν. Οι διαγραφές απογειώνουν την εντατικοποίηση (ήδη σε πολλές σχολές περνάνε «αλυσίδες» και αλλάζουν προγράμματα σπουδών) και την πειθάρχηση, καθώς, κάτω από το φόβο των διαγραφών, οι φοιτητές θα αναγκάζονται να είναι φοβισμένοι και χωμένοι μέσα στα βιβλία. Ως κομμάτι του νόμου πλαίσιο και του συνόλου των εκπαιδευτικών αντιμεταρρυθμίσεων (διαγραφή σε 3 αποτυχίες μαθημάτων- κατάργηση δωρεάν συγγράμματος, σίτισης, στέγασης, δίδακτρα κ.ά.) οι διαγραφές επιβάλλονται και από την αξιολόγηση.
Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση είναι κομμάτι της συνολικής ταξικής επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι η πολιτική κατεύθυνση που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ και ΕΕ μέσω τρόικας και πρόθυμα εκτελεί το πολιτικό προσωπικό, προωθώντας τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης κεφαλαιοκρατίας. Είναι η αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική, που μέσω των απανωτών μέτρων και μνημονίων βυθίζει το λαό στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία και την εργασιακή «δουλεία».
Είναι ο εργασιακός και κοινωνικός «μεσαίωνας»! Σ’ αυτόν θέλουν να αντιστοιχήσουν την εκπαίδευση. Αυτόν θέλουν να υπηρετήσει περαιτέρω η εκπαιδευτική διαδικασία. Θέλουν νέους, τη μια ελαστικά εργαζόμενους, την άλλη περιπλανώμενους άνεργους, με το χέρι απλωμένο και το κεφάλι σκυμμένο στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα. Ο αγώνας για ΨΩΜΙ , για μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι αγώνας για την ίδια τη ζωή και το μέλλον της νεολαίας.
Το βασικό όπλο με το οποίο προωθεί το σύστημα την πολιτική του σε σχολεία και σχολές αυτή την περίοδο είναι η βία και τρομοκρατία. Επιβάλλουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που καταργεί κάθε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Καταργούν το άσυλο καταπατώντας το με ΜΑΤ και εισαγγελείς. Δικαστήρια, διευθυντές, πρυτάνεις και κάθε καλοπληρωμένος δημοσιογράφος βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία και από κοντά η ΔΑΠ να ενισχύει με προτάσεις για πανεπιστημιακή αστυνομία και να συκοφαντεί τους φοιτητικούς συλλόγους. Στόχος είναι να επιβληθεί «ο νόμος και η τάξη» στη νεολαία. Να τσακίσουν τους νεολαιίστικους αγώνες. Είναι η πολιτική που επιλέγει το σύστημα σε μια περίοδο που έχει απέναντι τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Φασιστικοποιούν τη δημόσια και πολιτική ζωή. Σκληραίνουν τους μηχανισμούς του κράτους, απαγορεύουν πορείες, ρίχνουν χημικά, κάνουν συλλήψεις, περνάνε συνδικαλιστές από πειθαρχικά, απολύουν εργαζόμενους, κλείνουν δημόσιους χώρους με μπάρες και κάμερες κλπ. Για τα πανεπιστήμια θέλουν ένα πιο σφιχτό πλαίσιο λειτουργίας. Χωρίς αριστερές παρατάξεις, χωρίς φοιτητικούς συλλόγους, χωρίς ελευθερίες πολιτικές και συνδικαλιστικές. Δηλαδή θέλουν τους φοιτητές χωρίς δυνατότητα οργάνωσης αντίστασης.
Αγώνας για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – Ο λαός αφέντης στον τόπο του
Πόσο επίκαιρο είναι αυτό το αίτημα στο σήμερα, όπου η εξάρτηση απ’ τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές που επέβαλλαν τη χούντα όχι μόνο δεν έχει πάψει αλλά βαθαίνει! Η Ελλάδα είναι μια βαθιά ιμπεριαλιστικά εξαρτημένη χώρα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Εξαρτημένη πολιτικά οικονομικά στρατιωτικά. Αυτή η σχέση είναι που εντείνει την εκμετάλλευση στον εργαζόμενο λαό. Αυτή είναι που ορίζει το ξεπούλημα και την αρπαγή πλουτοπαραγωγικών πηγών. Που αυξάνει τα σύννεφα του πολέμου με βάση την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου (Ουκρανία , Μέση Ανατολή). Οι νατοϊκές βάσεις υπάρχουν και χρησιμοποιούνται ανά πάσα στιγμή για τις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις. Τα πανηγύρια του Σαμαρά για τις συμφωνίες για την εκμετάλλευση των ΑΟΖ με Αίγυπτο και Κύπρο και οι συνεργασίες με το Ισραήλ βάζουν τα λαό σε περιπέτειες.
Στο δρόμο του Νοέμβρη, Στο δρόμο του αγώνα
Αυτό που προβάλλει μπροστά μας σαν αναγκαιότητα και μοναδική διέξοδος είναι ο ΑΓΩΝΑΣ. Είναι η γραμμή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Να γκρεμίσουμε την πολιτική που θέλουν να μας επιβάλλουν. Έξω από λογικές «ρεαλισμού» και συμβιβασμού με την επίθεση. Μπορούμε να νικήσουμε. Μπορούμε να αντισταθούμε με όπλα μας τους συλλόγους και τις μαζικές γενικές συνελεύσεις. Να παλέψουμε με τις δικές μας δυνάμεις κόντρα στη λογική της εκπροσώπησης και των ειδικών. Το μαζικό κίνημα είναι όρος για να νικήσουμε. Τα γεμάτα αμφιθέατρα, οι μεγάλες διαδηλώσεις! Κόντρα στις εκλογικές αυταπάτες.
Να παλέψουμε για ΣΠΟΥΔΕΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ Να οικοδομήσουμε μαζικό φοιτητικό κίνημα στο πλευρό του λαού για την ανατροπή της επίθεσης.
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!
Σχόλια