Έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι χρόνια στο γυμνάσιο-λύκειο… ν+2 στο πανεπιστήμιο;


Συνάδελφε πρωτοετή, καλωσόρισες!

Επιτέλους, μετά από μια μαθητική ζωή γεμάτη στερήσεις, άγχος, διάβασμα, κατάφερες να περάσεις στη σχολή σου! Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, ιδιαίτερα αφού η πορεία σου μέχρι εδώ δεν ήταν καθόλου εύκολη! Τη στιγμή που οι γονείς σου λύγιζαν κάτω από τα βάρη των απολύσεων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, της φορομπηξίας, της ακριβοπληρωμένης περίθαλψης, αναγκάζονταν να ανταπεξέλθουν και στα έξοδα των φροντιστηρίων του λυκείου. Παράλληλα, και εσύ ο ίδιος βίωνες την ασφυκτική πίεση μέσα στο σπίτι, στην προσπάθειά σου να περάσεις τον σκόπελο των πανελληνίων εξετάσεων, έπειτα να συντάξεις ένα μηχανογραφικό της αρεσκείας σου και όχι μόνο καθορισμένο από τη θολή εργασιακή προοπτική, κι αν είσαι από την επαρχία, να νοικιάσεις και το δικό σου σπίτι, αποφεύγοντας να επιβαρύνεις υπερβολικά τους δικούς σου… Για να αφήσεις παρ’ όλα αυτά πολλούς συμμαθητές σου πίσω, οι οποίοι, αφού τσακίστηκαν από το εξεταστικό κάτεργο του «νέου λυκείου» και τη μείωση των εισακτέων, καλούνται να ξαναδώσουν εξετάσεις, να βρουν δουλειά ή να προσεγγίσουν τις πύλες των ιδιωτικών ΙΕΚ.
Βέβαια από σήμερα μπαίνεις σε μια νέα περίοδο της ζωής σου! Γιατί, από τώρα και με την εγγραφή σου, είσαι μέλος του φοιτητικού συλλόγου! Με την ιδιότητά σου αυτή, θα διαπιστώσεις ότι φοιτητική ζωή δεν είναι μόνο το μάθημα, οι εργασίες και οι εξετάσεις, αλλά κάτι παραπάνω: ο προβληματισμός για τη φοιτητική και εν γένει κοινωνική πραγματικότητα, η συλλογική δράση για την ανάδειξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Ως φοιτητές, έχουμε χρέος να μπούμε στη διαδικασία αναζήτησης κάθε είδους -πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής- ώστε να ερμηνεύσουμε τι πάει στραβά στην καθημερινότητα, γιατί πλήττονται τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, πώς μπορούμε να τα προασπίσουμε…


Ερωτήματα που πράγματι λίγο πολύ ήδη έχεις θέσει, βιώνοντας στο πετσί σου τα μνημόνια και την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής τα τελευταία χρόνια. Ερωτήματα που σίγουρα δεν έχουν τελειωμό, όπως τελειωμό δεν έχουν και τα δυσβάσταχτα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, υπό τις εντολές ΕΕ- ΗΠΑ, σε βάρος εμάς και των οικογενειών μας. Και διαμορφώνουν ένα τοπίο εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, όπου τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι επέβαλαν με την πάλη τους είναι παρελθόν. Ένα τοπίο ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με απλήρωτη εργασία, με την ‹‹αξιολόγηση›› να λειτουργεί σαν μοχλός για απολύσεις σε όλο το δημόσιο, με την ασφάλιση και την περίθαλψη στο στόχαστρο του συστήματος. Συνολικά δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την υπερεκμετάλλευση από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

Όλα αυτά την ώρα που η κρίση του συστήματος βαθαίνει και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου οξύνονται στο έπακρο. Με τους λαούς να πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος. Ιδιαίτερα σε μια χώρα εξαρτημένη σε αμερικάνικο και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό όπως η Ελλάδα, οι κίνδυνοι για το λαό και τη νεολαία από τις επιδιώξεις και προσαρμογές της αστικής τάξης στις προσταγές των ιμπεριαλιστών είναι πολύ μεγάλοι.

ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ:
 Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Το Πανεπιστήμιο καθόλου αποκομμένο δεν είναι από την κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω, αντίθετα ευθυγραμμίζεται πλήρως σε αυτή. Όσο φορτσάτος λοιπόν κι αν κατέφτασες –και καλά κάνεις!- η κυβέρνηση, με τις διαγραφές 180.000 συμφοιτητών σου, προσπαθεί να σου κόψει ακόμα πιο βίαια τη φόρα. Με τον πιο ωμό και ξεκάθαρο τρόπο έρχεται να χτυπήσει ακόμη μια φορά συνολικά το δικαίωμά μας σε σπουδές- δουλειά- ελευθερίες.

Να πούμε εδώ ότι οι διαγραφές φοιτητών, ένα ζήτημα που ήταν επιδίωξη του συστήματος χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν αφορά τους ‹‹ανενεργούς›› όπως θέλουν να το παρουσιάζουν. Αφορά το σύνολο των φοιτητών και τους όρους σπουδών που έρχονται να διαμορφώσουν. Οι διαγραφές είναι μέτρο το οποίο λύνει τα χέρια στο σύστημα και του δίνει τη δυνατότητα να πετά μαζικά κόσμο εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, κατοχυρώνοντας μάλιστα τα ν+2 έτη φοίτησης, όριο που ισχύει και για την γενιά σου όπως ορίζει ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου. Αλλά και παραπέρα: οι διαγραφές απογειώνουν την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση, καθώς, κάτω από το φόβο των διαγραφών, οι φοιτητές θα αναγκάζονται να είναι με σκυμμένο το κεφάλι και χωμένοι μέσα στα βιβλία. Όσο για τη δυνατότητα αντίστασης από το φοιτητικό κίνημα, έρχονται να θάψουν το φοιτητικό συνδικαλισμό και προστίθενται στο χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών (κατάργηση Ασύλου, σεκιούριτι στις σχολές κλπ).

Αυτή ωστόσο η πολιτική που συμπυκνώνεται και εκφράζεται με τις διαγραφές φοιτητών αποτελεί συνέχεια και κομμάτι των ταξικών φραγμών συνολικά στην τριτοβάθμια. Ένα σωρό εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια, με στόχο να εφαρμοστούν μέχρι και την τελευταία διάταξη: νόμος πλαίσιο, σχέδιο Αθηνά νο1 – με το νο2 να είναι καθοδόν-, αξιολόγηση σχολών. Θα διαπιστώσεις και μόνος σου πολύ σύντομα πώς η φοιτητική μέριμνα (βιβλία- σίτιση- εστίες) τείνει να αποτελέσει παρελθόν. Πως τα τεστάκια, οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, οι fasttrack εξεταστικές κάνουν ασφυκτική την καθημερινή καθημερινότητα. Πως κάθε σήκωμα του κεφαλιού θέλουν να σημαίνει πειθαρχικά, ποινικοποίηση και δίωξη αγωνιστών και φοιτητικών συλλόγων. Πως το ενιαίο πτυχίο και τα επαγγελματικά δικαιώματα που εξασφάλιζε εν τέλει σκοπό έχουν να αντικατασταθεί από τις ατομικές πιστωτικές μονάδες και την αβεβαιότητα της συλλογής τους δια βίου.

Θα δεις ακόμα φοιτητές «έκπληκτους» μπροστά στις κλειστές πόρτες της σχολής τους, καθώς το σχέδιο Αθηνά, σύμφωνα με τις επιταγές της αξιολόγησης, βάζει σε πολλές σχολές λουκέτο. Με κριτήριο δηλαδή το κατά πόσο εφαρμόζουν τα παραπάνω νομοθετήματα, οι σχολές διακρίνονται σε «καλές» και «κακές» και ανάλογη η κατάληξη η δική τους και των φοιτητών που σπουδάζουν σε αυτές...

Συμπέρασμα; Στόχος τους είναι να ξεθεμελιώσουν το μαζικό πανεπιστήμιο που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια. Να διαμορφώσουν ένα πανεπιστήμιο απαλλαγμένο από δικαιώματα και κατακτήσεις των φοιτητών, ένα πανεπιστήμιο βαθιά ταξικό, ασφυκτικό για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και ακόμη, να εμπεδώσει στο δυναμικό αυτό της νεολαίας τις συνθήκες δουλείας και εργασιακού μεσαίωνα που το περιμένουν.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς και την πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον μας στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, η νεολαία πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Είναι ώρα μάχης. Αυτή τη μάχη οι φοιτητές πρέπει να τη δώσουμε με βασική αιχμή να μην περάσει ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ.

Και η δυνατότητά μας να το κάνουμε αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του φοιτητικού μας συλλόγου, στο Άσυλο και τις δημοκρατικές-συνδικαλιστικές ελευθερίες μας. Πρόκειται για κεκτημένα που το λαϊκό κίνημα απέκτησε μέσα από τους αγώνες του, που δεν υπήρχαν δηλαδή από πάντα και δεν είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Γι αυτό, σήμερα που η δημόσια και πολιτική ζωή ολοένα φασιστικοποιείται και το Πανεπιστήμιο γίνεται όλο και πιο εντατικοποιημένο και αφιλόξενο, προκύπτει ανάγκη να υπερασπιστούμε την ίδια την ύπαρξη και λειτουργία τους.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις είμαστε ένα αριστερό σχήμα που παρεμβαίνει μέσα στους συλλόγους με σκοπό τη συγκρότηση ενός ανυποχώρητου αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος που θα παλεύει κόντρα στο ντόπιο κεφάλαιο και τους ξένους προστάτες των ΕΕ και ΗΠΑ, κόντρα στη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Προωθούμε την κοινή δράση με δυνάμεις και αγωνιστές που αναφέρονται στο κίνημα για τη δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης που θα βάλει φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική και θα αποτελέσει αιμοδότη ευρύτερων κοινωνικών αγώνων. Δεν επενδύουμε σε άμεσες λύσεις κάποιων ειδημόνων άλλων ούτε στον ατομικό δρόμο που θα σπεύσουν διάφοροι να σου τάξουν. Απεναντίας, με ξεκάθαρα αιτήματα και εμπιστοσύνη στις δικές σου δυνάμεις, σε καλούμε να μπεις δυναμικά στις γενικές συνελεύσεις, το ανώτατο και πιο αμεσοδημοκρατικό όργανο του φοιτητικού μας συλλόγου, να συζητήσουμε και να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις!

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ

ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Σχόλια