1 ΜΑΗ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ


Από τις πιο γνωστές φράσεις που ακούγονται μαζί με την 1 ΜΑΗ είναι η «δεν είναι αργία, είναι απεργία». Μία φράση που περικλείει το περιεχόμενο μιας μέρας που σημάδεψε την ιστορία και γιορτάστηκε όσο λίγες, από τους λαούς και την εργατική τάξη ανά τον κόσμο. Και γιορτάστηκε ακριβώς σαν απεργία, που ο κόσμος της δουλειάς βγαίνει στον δρόμο και αγωνίζεται για αυτά που έχει και για αυτά που θέλει να κερδίσει.



Γιατί όμως μία μέρα που δίνει το στίγμα των εργατικών αγώνων το σύστημα προσπαθεί να το μετατρέψει σε αργία; Σίγουρα δεν το κάνει από φιλολαϊκά αισθήματα, αντίθετα μετατρέποντας μία μέρα αγώνα σε άλλη μία μέρα αργίας προσπαθεί να την απογυμνώσει από το ταξικό της περιεχόμενο και να της δώσει έναν επετειακό χαρακτήρα. Έτσι αφού θα την έχει απονομιμοποιήσει στα μάτια του λαού θα μπορεί να την μεταφέρει ή να την ακυρώνει κατά πώς αυτό το βολεύει. Αυτό προσπαθήθηκε να γίνει και φέτος μέσω της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, που αποφάσισε ότι η μέρα της πρωτομαγιάς θα μεταφερθεί μετά το Πάσχα γιατί έτσι βολεύει τα καταστήματα..!!!

1 ΜΑΗ 2013
Η πρωτομαγιά του 2013 μας βρίσκει να βιώνουμε μία πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα όλου του λαού, πολύ περισσότερο της εργατικής τάξης. Μετά από τρία μνημόνια ακόμα και η λέξη δικαίωμα βρίσκεται υπό διωγμό. Οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, βασικά κεκτημένα όπως η υγεία μετατρέπονται σε είδη πολυτελείας, τα χαράτσια και το κάθε είδους φορομπηχτικό μέτρο δίνει και παίρνει. Ενώ ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται για πενταροδεκάρες προς όφελος των ιμπεριαλιστών, που ήρθαν σαν τα κοράκια να ξεζουμίσουν το λαό, τον οποίο η αστική τάξη παρέδωσε δεμένο με χίλιους δύο μηχανισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που γίνεται στην Χαλκιδική, που αφού παρέδωσαν ένα ολόκληρο βουνό στα χέρια της καναδικής Eldorado Gold, το έζωσαν με κάθε είδους δύναμη καταστολής για να προφυλάξουν τα κέρδη της εταιρίας, απέναντι στους κατοίκους που αγωνίζονται για τη ζωή τους. Τέλος το σκηνικό της εξαθλίωσης δένει με τα κάθε είδους φασιστικά μορφώματα όπως η Χρυσή Αυγή, να λειτουργούν σαν το μαντρόσκυλο του συστήματος, κάνοντας τις βρώμικες δουλειές που δε θέλει να κάνει η αστυνομία.
Όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία η επίθεση στο χώρο των πανεπιστημίων δεν έχει τέλος. Αντίθετα βλέπουμε να εντείνεται μέρα με την μέρα. Μην ξεχνάμε πως για χρόνια έφερναν νόμους στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν το δικαίωμα στις σπουδές, ειδικά για τα πιο λαϊκά στρώματα. Με την έναρξη της κρίσης και την ένταξη στα μνημόνια όμως η επίθεση πήρε ακόμα πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Ξεκίνησαν με τον νόμο πλαίσιο που περιελάμβανε όλα αυτά που χρόνια τώρα προσπαθούν να περάσουν, συνέχισαν με το σχέδιο «Αθηνά», ενώ αυτό που φαίνεται να έχουμε μπροστά μας πλέον είναι τα δίδακτρα και οι διαγραφές. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος, να πετάξουν όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, να κλείσουν την είσοδο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση και να την αναπροσαρμόσουν στις ανάγκες που διαμορφώνονται στην αγορά εργασίας κάτω από τις επιταγές των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Να μην ψαρώνουμε με τα παραμύθια για δήθεν ανάπτυξη και φώς στο τούνελ. Όταν μιλάνε για ανάπτυξη εννοούν τη δική τους ανάπτυξη στις δικές μας πλάτες. Εξάλλου την είδαμε την ανάπτυξή τους στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας, με τους εργάτες να δουλεύουν σε συνθήκες που, μόνο με τριτοκοσμική χώρα θα μπορούσαν να συγκριθούν, απλήρωτοι για μήνες και αντιμέτωποι με την ανοιχτή τρομοκρατία των όπλων όταν διεκδίκησαν ακόμα και αυτά τα μεροκάματα πείνας που παίρνουν. Να είμαστε σίγουροι πως, αν σήμερα στην θέση αυτή είναι μετανάστες αύριο θα είναι Έλληνες που και αυτοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με την τρομοκρατία προκειμένου να συνεχίσουν να κερδίζουν τα αφεντικά, ντόπια και ξένα. Μόνο με μαζικούς και παρατεταμένους αγώνες μπορούμε να κερδίσουμε τα δικαιώματά μας, γι’ αυτό και είναι βασικό να πάρουμε την υπόθεση της απεργίας στα δικά μας χέρια. Να κατέβουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις είτε βρισκόμαστε στις μεγάλες πόλεις είτε στην επαρχία δίνοντας μαχητικό και αγωνιστικό στίγμα. Να φωνάξουμε για άλλη μια φορά πως η ζωή και το μέλλον μας βρίσκεται στην πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές και η θέση μας στον δρόμο, στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού και της εργατικής τάξης. Να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας σε σπουδές-δουλειά-ελευθερίες κόντρα στην εξαρτημένη αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές προστάτες της.                                                            

Σχόλια