Γυρνάνε, έξω απ την πόρτα μας οι μπάτσοι τριγυρνάνε, μας ζητάνε. Λυσσάνε…..


Εδώ και λίγο καιρό είναι πολλές οι φορές που στην πόλη μας επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή 
από το ίδιο έργο, 
με τον ίδιο παραγωγό, 
τους ίδιους χορηγούς, 
για τον ίδιο λόγο γυρισμένο. 

Δύο (συνήθως) τον αριθμό άντρες, ασφαλίτες ή δελτάδες, σταματάνε με επιβλητικό ύφος έναν νεαρό και του ζητάνε τα στοιχεία του. Ανάλογα την περίπτωση η τροπή της εξέλιξης είναι ή η μεταφορά του στο τμήμα για εξακρίβωση, ή η ¨συνόδευσή¨ του μέχρι το σπίτι του, ή ακόμα ακόμα εάν σταθεί ¨τυχερός¨, η επί τόπου ¨απελευθέρωσή¨ του. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως. κάτι είναι όμοιο. Οι ερωτήσεις ξεκινάνε από το όνομα του και προχωρούν στην ίδια σειρά. «Τι κάνεις, με τι ασχολείσαι, που μένεις, μήπως σε έχω ξαναδεί κάπου, γνωστός μου φαίνεσαι….»

Ποιο έργο;

Η Ελλάδα έχει γεμίσει με αστυνομικούς που έχουν ξαμοληθεί στους δρόμους. Πολλές οι ¨δουλειές¨ τους. Αναγνωρίσεις, ρίψη χημικών και άγρια καταστολή σε διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί μεταναστών, σπάσιμο απεργιών, προστασία των ντόπιων και ξένων αφεντικών τους.


Ποιον παραγωγό;

Μα ο παραγωγός είναι πάντα αυτός που πληρώνει το κόστος της παραγωγής. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση το κόστος είναι ο μισθός, η ¨εκπαίδευση¨ και ο εξοπλισμός των κάθε λογής μπάτσων. Παραγωγός είναι λοιπόν το κράτος, η αστική τάξη της χώρας.

Ποιοι οι χορηγοί;

Οι χορηγοί είναι αυτοί που εξοπλίζουν σε επίπεδο τεχνογνωσίας τον παραγωγό. Για να σκεφτούμε λίγο. Τα χημικά, οι αύρες που ¨κάνουν βόλτα¨ στην Αθήνα, τα όπλα και γενικά όλος ο εξοπλισμός προέρχεται από, ΗΠΑ, Ε.Ε., Ισραήλ. Μα δεν είναι μόνο ο εξοπλισμός. Όλη η δομή της αστυνομίας, όλη η ιδεολογία του κοινωνικού τρόμου και της καταστολής δεν ¨κατασκευάστηκε¨ εδώ. Μας ¨ήρθε¨ απέξω. Άλλοτε ιδεολογικά (τηλεόραση κλπ), άλλοτε εκβιαστικά (χρωστάτε και άρα πάση θυσία θα υπερασπιστούμε την ψήφιση των μνημονίων, τις απολύσεις, τις μειώσεις κλπ) και πιο παλιά ωμά, δολοφονικά (Αμερικάνοι και Άγγλοι βομβάρδισαν τον λαό της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 44).

Ποιος ο λόγος;

Για να απαντήσεις στο ερώτημα αυτό, πρώτα πρέπει να διαλέξεις πλευρά. Άλλος ο λόγος που θα επικαλεστεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, άλλος ο πραγματικός λόγος, αυτός που πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιπαλέψει αυτός που υφίσταται την εκμετάλλευση, δηλαδή ο λαός. 

Έχουν πει :

Αστυνομία για να προστατευτούν τα μαγαζιά.
Ποια μαγαζιά, αυτά που κλείνουν κατά εκατοντάδες με την πολιτική τους;

Αστυνομία για να προστατευτούν τα νοικοκυριά. 
Ποια νοικοκυριά, αυτά που διαλύουν με τα χαράτσια, τις μειώσεις μισθών, την ανεργία;

Αστυνομία για να προστατευτούν τα εργοστάσια. 
Ποια εργοστάσια, αυτά που κλείνουν και αποχωρούν προς το εξωτερικό; Αυτά που ξεπουλιούνται στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά; Ή μήπως αυτά που θα μείνουν έχοντας διασφαλίσει μισθούς χαμηλότερους από κάθε γωνιά της γης, μισθούς πραγματικής εξαθλίωσης;

Αστυνομία για να προστατευτεί ο λαός και η νεολαία.
Ποιος λαός, αυτός που όποτε ορθώνει το ανάστημα του δέχεται από την αστυνομία κατ’εντολή κράτους-κεφαλαίου και ιμπεριαλιστών τόνους χημικών, χιλιάδες γκλοπιές και πλήθος από σφαίρες (πλαστικές ακόμα);

Ποια νεολαία αυτή που δέχεται καταστολή στα όνειρά της για ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, αυτής που της καταστέλλεται η σκέψη για την ίδια την ύπαρξη του μέλλοντος της, αυτή που συλλαμβάνεται μέσα στο ίδιο της το πανεπιστήμιο, αυτής που πυροβολείται από το χέρι αστυνομικού, χέρι και μυαλό που το ίδιο σάπιο σύστημα εξόπλισε και εξοπλίζει;

Ο λόγος είναι ένας. Το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει. Ο εχθρός του είναι ένας. Και δεν είναι άλλος από τον λαό. Ξέρει πολύ καλά το σύστημα ότι δεν μπορεί να πείσει τον λαό. Δεν μπορεί να τον πείσει ούτε ότι είναι η φύση των πραγμάτων να κερδοφορούν κάποιοι λίγοι από τον ιδρώτα του. Ούτε ότι είναι φυσιολογικό να μην μπορεί να βρει δουλειά, να μην μπορεί να μορφωθεί, να μην μπορεί να ζήσει, να διασκεδάσει, να επιβιώσει από το κρύο του χειμώνα. Την ώρα που κάποια σαπρόφυτα του συστήματος αυτού έχουν ¨προβλήματα¨ του τύπου ποιου σκάφους θα αγοράσουν.
Ξέρει πολύ καλά πως όσους τόνους προπαγάνδας και να ρίξει δεν θα πείσει πως ο λαός χρωστάει, πως μαζί τα φάγαμε. Δεν θα πείσει τον λαό πως δεν έχει προοπτική και πως χωρίς αυτούς δεν μπορεί να φτιάξει τον δικό του κόσμο.

Γιατί πέραν της προπαγάνδας και της εικονικής πραγματικότητας υπάρχει η ζωή. Και η ζωή δείχνει κάθε μέρα και ποιος τα έφαγε (διότι απλά αυτός τα έχει), και δημιουργεί ανάγκες που ΠΡΕΠΕΙ να απαντηθούν και κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο φανερό πως με αυτό το σύστημα δεν υπάρχει για το λαό μέλλον.

Και έτσι λοιπόν το σύστημα επιστρέφει σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από όλα, σε αυτό που πλέον του έχει απομείνει. Στο να τρομοκρατεί. Οι εξακριβώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόπειρα τρομοκράτησης της νεολαίας. Τρομοκράτησης για να υποταχθεί στην πραγματικότητα που το σύστημα με τους κάθε λογής μπάτσους, φασίστες, εργολάβους, μεγαλοεργοδότες επιχειρεί να επιβάλει, γιατί ξέρει και αυτό, καλύτερα από όλους, πως είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίζει να πίνει το αίμα του λαού, να τον αποτρέπει από το να οργανωθεί ενάντιά του, να οργανωθεί δηλαδή για τα δικά του συμφέροντα, για τις δικές του αξίες, για τη δικιά του ζωή. Πέρα και κόντρα από τις σάπιες αξίες του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Η τρομοκρατία δεν ασκείται σε λίγους. Έχει πολλές μορφές και μία από αυτές είναι οι συνεχείς εξακριβώσεις. Η στοχοποίηση πρωτοπόρων αγωνιστών έχει στόχο να τους αποκόψει από την σύνδεσή τους με τον λαό και να τους κάνει να διστάσουν στο έργο που έχουν οι ίδιοι αναθέσει στον εαυτό τους. Να ταχθούν και να υπηρετούν τον λαό στον οποίο ανήκουν. Η τρομοκρατία αφορά και απλώνεται στο σύνολο της νεολαίας και του λαού. Και μόνο από αυτό το σύνολο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η υπόθεση της απάντησης είναι υπόθεση του ίδιου του λαού.

Σε αυτό το έργο δεν μπορούμε να παραμείνουμε θεατές. Αυτό το έργο δεν μας χωράει. Πρέπει να κάψουμε το σενάριο, να γυρίσουμε άλλο, με εμάς πρωταγωνιστές. Και για να το κάνουμε αυτό ας κοιτάξουμε τι προσπαθεί να μας επιβληθεί και με γνώμονα αυτό να κινηθούμε αντίθετα.

Δεν τρομοκρατούμαστε από το σύστημα. 
Ορθώνουμε το ανάστημα μας και ψάχνουμε στον διπλανό μας τη λύση.

Διδασκόμαστε από το παρελθόν των αγώνων του λαού μας. Αυτό μας καλεί σε ένα και μόνο ένα πράγμα. Οργανώνουμε την αντίστασή μας σε αυτό το σύστημα. Αναζητούμε και συμβάλουμε στη δημιουργία όρων οργάνωσης και αντίστασης. Στο σύλλογό μας, στο σωματείο μας, στη γειτονιά μας, στον διπλανό μας.

Γυρίζουμε την πλάτη σε λογικές ανάθεσης σε άλλους να λύσουν το πρόβλημα, όποιες μορφές και να παίρνει αυτή η λογική. Δεν αναμένουμε δηλαδή σωτήρες να μας σώσουν, είτε αυτοί μας καλούν να κάνουμε αναμονή μέχρι τις επόμενες εκλογές για ¨να αλλάξουν τα πράγματα¨, είτε μας λένε πως με έναν οποιοδήποτε μηχανισμό που αυτοί θα φτιάχνουν και θα ελέγχουν, θα λύσουν το πρόβλημα.

Αγωνιζόμαστε, συμβάλουμε στο να αναπτυχθεί παντού κίνημα μαζικό αντίστασης στη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού που γεννά την αστυνομοκρατία, τον φασισμό και την κάθε λογής τρομοκρατία για να υπερασπίσει τα κέρδη του.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για λύσεις που θα δοθούν με βάση το νομικό πλαίσιο που το ίδιο το σύστημα καταπατά. Χρησιμοποιούμε κάθε κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμά μας, γνωρίζοντας παράλληλα πως αυτό υπάρχει για έναν και μόνο λόγο. Γιατί κάποιοι πάλεψαν για την κατάκτησή του. Με αυτή τη λογική υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπειά μας και παλεύουμε για την ανάπτυξη μαζικών και οργανωμένων αγώνων σαν μόνη λύση για την ανάπτυξη δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η αλληλεγγύη του λαού θα χτιστεί στον αγώνα του, στην αντίστασή του στην πολιτική του συστήματος της εκμετάλλευσης, στον αγώνα του για το δικαίωμα να γυρνά σπίτι του μη κοιτώντας πίσω του…..

...κι απ΄το μισάνοιχτο παράθυρο κοιτάνε και ρωτάνε, πού να΄ναι αυτή η παράξενη σκιά που κυνηγάνε…

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΕΙ-ΤΕΙ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ



Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πολύ καλό κείμενο, μπράβο παιδιά!!