Ένα σφίξιμο σε πιάνει στο άκουσμα της είδησης. Συνταξιούχος αυτοκτονεί στο Σύνταγμα. Φωνάζοντας και καταγγέλλοντας την εξαθλίωσή του, γυρίζει το περίστροφο στον εαυτό του. Ο ήχος του πυροβολισμού σπάει τη προεκλογική οχλαγωγία που μπουχτίσαμε και υπενθυμίζει την πραγματικότητα. Την καθημερινή πάλη με τα προβλήματα επιβίωσης. Τσακίζει κόκαλα.
Τα ξένα αρπακτικά και τα ντόπια τσιράκια τους διψάνε για αίμα. Αυτοί τον δολοφόνησαν. Πάση θυσία, βουλιάζοντας στην κρίση τους, αρπάζουν με λύσσα πρωτόγνωρη, τον πλούτο της χώρας, τον ιδρώτα του λαού. Μαυρίζουν το μέλλον της νεολαίας αλυσοδένοντας τη χώρα στα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια βυθίζοντάς τη σε εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Χωρίς σπουδές, δουλειά, ζωή. Ζωή γεμάτη τρομοκρατία, χωρίς στοιχειώδεις μέχρι σήμερα, κεκτημένες ελευθερίες.
Η κίνηση του κυρ Δημήτρη είναι πολιτική πράξη. Αδιέξοδη. Στο κέντρο, στην πλατεία, να φαίνεται σε όλους “επιλέγει” το τέλος. Και αφήνει σημείωμα-προτροπή. Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Τα ανυπόφορα προβλήματα και αδιέξοδα που υψώνει το σύστημα μπροστά σε τεράστια κομμάτια του πληθυσμού και σπρώχνουν σε ναρκωτικά, κατάθλιψη, αυτοκτονία είναι επιτακτική ανάγκη να τα απαντήσουμε. Να δείξουμε τις πραγματικές διεξόδους. Να μετατραπεί η απογοήτευση και η αγανάκτηση σε αντίσταση.
Ο λαός ήδη αναζητά λύσεις κινηματικά. Ψάχνει και δοκιμάζει και παλεύει με όλο και καλύτερους όρους. Και βρίσκει διεξόδους στο δρόμο. Έτσι γίνεται πάντα. Η νεολαία δεν ανέχεται να της κλέβουν το μέλλον, να της βιάζουν το παρών. Μόνος δρόμος ο αγώνας. Μαζικός, παρατεταμένος, οργανωμένος, ανυποχώρητος.
Αγώνας για Σπουδές-Δουλειά-Ελευθερίες.
Αγώνας για το δικαίωμα στη ζωή.
Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ
Σχόλια