Συνέλευση Ιστορικού| 28/11, 15:00, Αμφιθέατρο Δάγκαρη

H κυβέρνηση τρομοκρατεί ενώ η νεολαία διαδηλώνει

Οι φετινές κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου καθώς και οι πορείες καταγγελίας της επέμβασης των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ υπήρξαν κόμβος μαζικής έκφρασης των αγωνιστικών διαθέσεων χιλιάδων φοιτητών.Τα ανοιγμένα από τα ΜΑΤ κεφάλια συμφοιτητών μας επειδή προσπάθησαν να κάνουν Γ.Σ., οι δεκάδες συλλήψεις και διώξεις, οι καθημερινές εικόνες ξύλου και κακοποιήσεων δείχνουν πως η κυβέρνηση προσπαθεί σπέρνοντας τον τρόμο να ανακόψει κάθε ενδεχόμενο αντίστασης στις πολιτικές της. Έχει γίνει ξεκάθαρο πλεόν πως η κατάργηση του λαϊκού ασύλου αγώνων δεν έγινε προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ναρκόπιατσες αλλά ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να καταστέλει ελεύθερα τις συλλογικές μας απαντήσεις και έτσι να μπορέσει να περάσει το σύνολο των αντιδραστικών μέτρων που ετοιμάζει για την εκπαίδευση.

Ο νέος νόμος πλαίσιο χτίζει μια παιδεία για «λίγους και εκλεκτούς»

Έχοντας ήδη ψηφίσει την προς τα κάτω εξίσωση των πτυχίων ιδιωτικών και δημοσίων πανεπιστημίων, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση σύμφωνα με την Υπουργό έναν «νέο νόμο πλαίσιο» για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα μέτρα Κεραμέως στοχεύουν ξεκάθαρα στο πέταγμα εκτός πανεπιστημίων της πλειοψηφίας των παιδιών λαϊκών οικογενειών μέσα από την επιβολή ταξικών φραγμών. Στην δημιουργία μιας παιδείας για λίγους και εκλεκτούς, όπου ακόμη και όσοι επιβιώσουν εντός της θα αναγκάζονται να τρέχουν από το πρωΐ ως το βράδυ, προκειμένου να συνηθίσουν από νωρίς σε μια καθημερινότητα εντατικοποιημένη και πειθαρχημένη.

Διαγραφές φοιτητών στα ν+2 έτη: Mέτρο που θα αποκλείσει χιλιάδες φοιτητές από τις σπουδές και θα ωθήσει τους ρυθμούς σπουδών σε απάνθρωπη εντατικοποίηση. Πρέπει επίσης να θεωρείται δεδομένο πως η θέσπιση της δυνατότητας διαγραφών φέρνει πιο κοντά τις διαγραφές και λόγω αποτυχίας στις εξετάσεις ή λόγω «πειθαρχικών παραπτωμάτων», ρυθμίσεις που υπήρχαν και στον νόμο Διαμαντοπούλου αλλά δεν εφαρμόστηκαν κάτω από την πίεση των φοιτητών.

Βάση του 10 για την είσοδο στην τριτοβάθμια: : Ίσως ο πιο σκληρός ταξικός φραγμός στη σύγχρονη ιστορία της εκπαίδευσης. Όποιος δεν γράφει πάνω από 10.000 μόρια δεν θα περνάει πουθενά, ενώ κάθε πανεπιστήμιο θα μπορεί να ορίζει τη δικιά του ακόμη υψηλότερη βάση! Αυτή η πολιτική, συνδυασμένη με την τράπεζα θεμάτων και στις 3 τάξεις του λυκείου που δημιουργεί ένα απέραντο εξεταστικό κάτεργο, οδηγεί στην παιδεία «για λίγους κι εκλεκτούς». Πετάει έξω από την τριτοβάθμια τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων.

«Αξιολόγηση» και «Αυτονομία»: Λέξεις πίσω από τις οποίες κρύβεται η ισχυροποίηση του πολιτικού ελέγχου του υπουργείου στις σχολές, ώστε αυτές να εφαρμόζουν με μεγαλύτερη θέρμη τους ταξικούς φραγμούς και τα μέτρα εντατικοποίησης που εισηγείται το τελευταίο. «Αυτονομία» σημαίνει περισσότερη «αυτοχρηματοδότηση», δεδομένο που θα οδηγήσει στην μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών. Το έργο αυτό το έχουμε δει με την απόρριψη του 50% των αιτηθέντων μετεγγραφή φοιτητών, με τις αναστολές διανομής φαγητού και συγγραμμάτων, με τη στέρηση συνολικά θεμελιδών σπουδαστικών δικαιωμάτων.

Υποχρεωτικές «πρακτικές» παντού: Νεανική δηλαδή εργασία χωρίς δικαιώματα, ώστε να μάθουμε από νωρίς να δουλεύουμε σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, καθώς και να καθυστερούμε ακόμη παραπάνω να λάβουμε το πτυχίο μας. Οι «πρακτικές» γίνονται χωρίς πλήρη ασφάλιση, με απολαβές μικρότερες από τον κατώτατο μισθό (ή και καθόλου), ώστε να συνηθίσουν οι αυριανοί εργαζόμενοι να σκύβουν το κεφάλι και να αποδέχονται τις μαύρες συνθήκες δουλειάς.

Κρατική παρέμβαση στου Φ.Σ. : Επιβολή του ενιαίου ψηφοδελτίου στις εκλογές των φοιτητικών συλλόγων και της διαδικασίας επί προτάσεων και όχι πλαισίων στις Γ.Σ αυτών. Θέλουν την απονεύρωση του φοιτητικού κινήματος ώστε να μην γίνεται κατάθεση πολιτικών απόψεων, αλλά διαδικασίες-συνονθύλευμα, όπου οι φοιτητές να μην έχουν έλεγχο του τι ψηφίζουν και τι αποφασίζουν οι σύλλογοι. Προωθούν την αποπολιτικοποίηση και την υπονόμευση της οργανωμένης πάλης.

Ενώ τα ελαστικά ωράρια, η ανεργία, η μαύρη εργασία, οι μισθοί πείνας και οι νεκροί από εργατικά ατυχήματα συνθέτουν μια ήδη ζοφερή εργασιακή προοπτική, η κυβέρνηση πρόσφατα ψήφισε τον «αναπτυξιακό νόμο». Ο νόμος αυτός χτυπάει περαιτέρω τη συλλογική κατοχύρωση που απολάμβαναν οι εργαζόμενοι λόγω των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μέσα από τη θέσπιση ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και φακελώματος των συνδικαλιζόμενων εργαζομένων επιδιώκει να επιβάλει ακόμη μεγαλύτερο κρατικό έλεγχο στα σωματεία. Ενώ απελευθερώνει τη δράση του κεφαλαίου από περιττά «εμπόδια» όπως είναι η τήρηση της περιβαλλοντικής και εργασιακής νομοθεσίας. Τα μέτρα Κεραμέως στην πραγματικότητα θέλουν να μας ετοιμάσουν για τον ακόμη πιο σκληρό εργασιακό χάρτη που δημιουργεί ήδη η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός γεννά χούντες και πολέμους

Ενώ ο λαός της Χιλής δίνει τη δική του μάχη ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός πραγματοποιεί ένα ακόμη πραξικόπημα στη Βολιβία. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ιμπεριαλιστών έχει σπείρει σε όλο τον πλανήτη εστίες εντάσεων, πολέμων και πραξικοπημάτων. Η ευρύτερη περιοχή στην οποία ζούμε βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, όπως απέδειξε και το ξεπούλημα του Κούρδικου λαού από τους αμερικάνους. Το αλυσόδεμα της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά δεσμά και το άπλωμα των βάσεων του πολέμου στην επικράτεια δεν φέρνει κανενός είδους «σταθερότητα», αλλά αντίθεται μεταφέρει τον πολεμικό κίνδυνο ακόμη πιο κοντά μας. Γι’ αυτό και η αντιιμπεριαλιστική μας αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους λαούς της Λατινικής Αμερικής είναι ζωτικής σημασίας.

Να χτίσουμε όρους ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ: ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΑ ΚΕΡΑΜΕΩΣ!

Μόνος δρόμος υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας είναι ο δρόμος της συλλογικής οργάνωσης και του αγώνα. Όλη η αναταραχή των φοιτητών προκύπτει από το χτύπημα που ετοιμάζουν τα μέτρα Κεραμέως. Γι’ αυτό και αποτελεί το κεντρικό ζήτημα για το φοιτητικό κίνημα η αγωνιστική συσπείρωση για την ανατροπή τους. Κόμβος για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας σε ΣΠΟΥΔΕΣ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ είναι η μάχη απέναντι στον νέο νόμο πλαίσιο ο οποίος θα συμπυκνώνει την επίθεση του συστήματος εναντίον μας. Ενόψει δε της 11^ης επετείου από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η αποφυλάκιση του δολοφόνου του Κορκονέα αποτελεί μια ξεκάθαρη κίνηση αποθράσυνσης της κρατικής τρομοκρατίας. Η αθώωση αυτή στοχεύει στο παρόν και το μέλλον, και δείχνει την αντιμετώπιση που προκρίνει το σύστημα μπροστά σε πιθανά ξεσπάσματα της νεολαίας.

Βάσει αυτών προέχει η αναγκαιότητα οργάνωσης φοιτητικού συλλαλητηρίου στην πόλη μας, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα απάντησης των φοιτητών στον δρόμο, με κεντρικό σύνθημα «ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΕΡΑΜΕΩΣ». Η αναμέτρηση με το υπουργείο δεν είναι αγώνας μιας ριξιάς, αλλά απαιτεί επιμονή και συνέχιση των φοιτητικών κινητοποιήσεων, μαζικοποίηση των συνελεύσεων. Οι φοιτητές πρέπει να πάρουμε την οργάνωση των συλλόγων στα χέρια μας. Βήμα το βήμα, με ανοικτές και δημοκρατικές διαδικασίες στη βάση των αποφάσεων του συλλόγου, ο καθένας μας να γίνει υποκείμενο πάλης συνεισφέροντας σε όλα τα επίπεδα. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα νεολαίας ικανό να αναμετρηθεί με την επίθεση του συστήματος!