Ανταπόκριση από τη σημερινή φοιτητική διαδήλωση

 

Με μικρή μαζικότητα πραγματοποιήθηκε και η σημερινή φοιτητική διαδήλωση που καλέστηκε στην Ακαδημία. Με πανό συμμετείχαν οι φοιτητικοί σύλλογοι εστιακών και χημικού, η Σ.Σ.Π. και οι Αγωνιστικές Κινήσεις. Οι φοιτητές διαδήλωσαν ενάντια στην κατάργηση του ασύλου, τις εξαγγελίες κυβέρνησης και υπουργείου για τις διαγραφές και το ν+2, την εισαγωγή πρακτικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, την υποβάθμιση των πτυχίων και την πολιτική των ταξικών φραγμών. Μέσα από συνθήματα και με παλμό οι Αγωνιστικές Κινήσεις προσπάθησαν να αναδείξουν την αναγκαιότητα  ανάπτυξης αγώνων που θα έρχονται σε αντιπαράθεση με το σύστημα που θέλει να πετάξει έξω από τις σχολές τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών, δημιουργώντας ένα πανεπιστήμιο λίγων και εκλεκτών και το δέσιμο αυτών των αγώνων με τον λαό και την εργατική τάξη που πλήττονται καθημερινά από την αντιλαϊκή πολιτική.

   Ευθύνες θα πρέπει να καταλογιστούν για την μικρή μαζικότητα της διαδήλωσης και στην υπόλοιπη αριστερά που συνεχίζει να αναπαράγει τα ίδια αδιέξοδα. Είμαστε σε μία φάση που στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων υπάρχουν κάποιες διεργασίες στους κόλπους των φοιτητών με βάση την ωμότητα της επίθεσης της κυβέρνησης. Όμως οι όποιες συνελεύσεις βγαίνουν είναι με οριακή συνήθως απαρτία. Αντί λοιπόν να συμβάλλουν στην προσπάθεια μαζικοποίησης των διαδικασιών η ΚΝΕ και η ΕΑΑΚ προτίμησαν να καλέσουν σε πανελλαδικό συντονισμό και διαδήλωση στην Αθήνα. Οι κινήσεις αυτές αποτελούν τεχνητή «κλιμάκωση» που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όταν οι σύλλογοι με δυσκολία βγάζουν συνελεύσεις και διαδήλωση στην πόλη τους, είναι αλήθεια σε θέση να συντονιστούν πανελλαδικά με άλλους συλλόγους και να κατέβουν στην Αθήνα; Το μόνο που καταφέρνουν είναι να απομαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις αυτές και να σπέρνουν απογοήτευση σε ένα κόσμο αλλά και αυταπάτες. Γιατί οι αγώνες δεν είναι «μιας ριξιάς» ούτε κατά παραγγελία. Χρειάζεται προσπάθεια μαζικοποίησης των διαδικασιών. Πολιτική συνεννόηση των φοιτητών για το τι έχουν απέναντι τους και πώς θα βηματίσουν για να το απαντήσουν. Να οργανώσουν οι σύλλογοι τους αγώνες τους στους τόπους σπουδών τους. Να βρουν τους εργαζόμενους της πόλης τους και να παλέψουν από κοινού. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να αντισταθούν στην επίθεση και να πετύχουν νίκες.