11 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ - 10πμ Εργατικό Κέντρο



11 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
10πμ Εργατικό Κέντρο
ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ O ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!
Συνάδελφοι, γίνεται πλέον φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι η βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχει τελειωμό. Αυτό επιβεβαιώνει και η «μυστική σύσκεψη του Λουξεμβούργου», οι εξαγγελίες για νέο Μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα που θα ακολουθήσουν. Η πλέον επικίνδυνη κυβέρνηση αλλά και το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού, αποκαλύπτουν ξεδιάντροπα την υποτέλεια και τον ραγιαδισμό τους στα ξένα αφεντικά τους, τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές (ΔΝΤ, ΕΕ). Οι «διαπραγματεύσεις» αλλά και οι προτάσεις τους για το χρέος στόχο έχουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δανειστών τους αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου το οποίο εκφράζουν και εξυπηρετούν. Μπροστά σε αυτό είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να ξεπουλήσουν τη χώρα αλλά και να θυσιάσουν πολλές γενιές. Να αφήσουν καμένη γη.

Μέρα με τη μέρα επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Ήδη μεγάλα τμήματα του λαού καταβυθίζονται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, πετιόνται μαζικά στην ανεργία. 700.000 άνεργοι σήμερα, 1 εκατ. ως το τέλος του χρόνου. Με τη θηλιά της απόλυσης οι εργοδότες απειλούν τους εργαζόμενους για να αποδεχτούν μειωμένα ωράρια και μεροκάματα με μειωμένες αποδοχές, ως και εθελοντική εργασία για το «καλό» της επιχείρησης.
Εντός ημερών ανακοινώνονται τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, προάγγελος των επόμενων. Εκ νέου στο στόχαστρο το δικαίωμα σε σπουδές, δουλειά, υγεία, ασφάλιση, μέχρι τον οριστικό ενταφιασμό του.
Μέρα με τη μέρα το ζήτημα της επιβίωσης τίθεται πιο έντονα στα λαϊκά νοικοκυριά που πλέον αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα βασικά και στοιχειώδη. Άμεση συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι και ότι μεγάλο τμήμα της σπουδάζουσας νεολαίας οδηγείται στο μεροκάματο, καθυστερώντας ή και εγκαταλείποντας τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει την εφαρμογή του μνημονίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Που σχεδιάζει τα ΑΕΙ-ΤΕΙ των λίγων και εκλεκτών, των ταξικών φραγμών, των διδάκτρων, των διαγραφών, της εντατικοποίησης, της υποταγής, που θα παράγουν απόφοιτους ετοίμους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για δουλειά και ζωή χωρίς δικαιώματα.
Συνάδελφοι, γίνεται φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι στόχος τους είναι η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης για την παραπέρα κερδοφορία του κεφαλαίου. Στόχος είναι να συνεχίσει να πληρώνει ο λαός την κρίση τους. Πίσω από τις «πατριωτικές» τους κραυγές για τη «σωτηρία της χώρας» προσπαθούν να κρύψουν την ξενόδουλη πολιτική τους. Είτε αυτή εκφράζεται τόσα χρόνια με την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας προς όφελος των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων. Είτε με τη ροή του πλούτου που παράγει ο εργαζόμενος λαός στα ταμεία των ιμπεριαλιστών για την «εξυπηρέτηση του χρέους». Είτε με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για το ξεπούλημα των «ασημικών». Είτε παρέχοντας «γη και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές για τις επεμβάσεις τους που αποσκοπούν στην επανακατάκτηση και το ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Συνάδελφοι, γίνεται φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι το μόνο χρέος του λαού και της νεολαίας είναι η αντίσταση και ο αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το μόνο χρέος μας είναι ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ. Μονό μέσα από τους μαζικούς, ανυποχώρητους και ταξικούς αγώνες ο λαός δεν θα πληρώσει την κρίση. Μόνο έτσι μπορεί να επιβάλει το δικαίωμα του στη ζωή. Και αυτό είναι ξεκάθαρα υπόθεση των πλατιών λαϊκών και νεολαιιστικων μαζών που πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, δημιουργώντας τους όρους για μια νέα νικηφόρα πορεία. Κόντρα και ενάντια στους ξεπουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που υπογράφουν τα συμβόλαια της ταξικής υποταγής. Ξεπερνώνταςταυτόχρονα την διαχειριστική προτασεολογία των αριστερών συνδικαλιστικών ηγεσιών, που θέλουν να μετατρέψουν το κίνημα σε συμβουλάτορα της αστικής τάξης για τη διαχείριση του «χρέους». Που θέλουν τους Συλλόγους και τα Σωματεία ουρά των λογιστικών μελετών της διανόησης, κάποιων σοφών, κάποιων ειδικών. Που είτε φαντασιώνονται «λαϊκή οικονομία και εξουσία», είτε κυβέρνηση εθνικής ενότητας και συμμαχία με κομμάτια της αστικής τάξης, είτε αριστερή προοδευτική κυβέρνηση, έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Την ανεμπιστοσύνη στις μάζες και τον κοινοβουλευτικό «μονόδρομο».
Η νεολαία στο πλευρό της εργατιάς και του λαού. Κάτω η αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Η ελπίδα στους αγώνες! Η προοπτική στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό!

Σχόλια